Yalan söylemişler efendim.

Bunca zamandır nerelerde olduğuma, neden fotoğrafla ilgili yazmadığıma dair bir çok bahane üretebilirim. Fakat kendimi son zamanlarda mütemadiyen çeşitli günlüklere yazamıyor olmamla ilgili bahaneler üretiyor vaziyette bulduğum için, bu seferlik kendimi bu baskıdan azat ediyorum siz -belki de hiç kalmamış- sevgili okurlarımın yüksek müsaâdeleri ile.

Davet edildiğim ve henüz yazmayı beceremediğim f: günlük ise merenbeyinyazamadığıiçinüzüntüduydukları listesinde başı çekiyor, hemen ardında da, elbette, Moleschino geliyor. Kendilerine ilgi göstereceğim günler yakındır.

Yukarıda gördüğünüz fotoğrafı bu gece Duygu ile evimizin kapısının önünde sigara içerken görüp çektim, uzun zamandan beri çektiğim ilk fotoğraf. Sigarayı da kesinlikle bırakmak istiyorum bu arada, yeri gelmişken bir kez daha tekrarlamak isterim.

Her neyse, fazla uzatmayayım ki “oh amma yazdım” doyumuna ulaşıp bir daha yazı yazmak için gereken itkinin eşik enerjisini ancak iki ayda dolacak seviyeye çekmeyeyim.