Entropiye karşı umutsuz bir savaş veriyoruz ve hiç birimiz bu savaştan galip ayrılmayacağız. Eninde sonunda hepimiz Dünya’dan ödünç aldığımız molekülleri ona geri iade edeceğiz; pek keyifli duyulmasa da bu gerçeği zaman zaman hatırlamak bir şekilde hayatımızda yer etmiş bir sürü gereksizliği ortaya çıkarıp gözlerimizin önüne seriyor bence.
Tanıdığımız insanlar, üretilen, paylaşılan düşünceler kâr kalıyor yanımıza. Geriye kalan her şey ise kârı kimseye kalmayan meşgaleler.
Günlük yaşantının dikte ettiği koşuşturmacaya aldanıp, ulaşıldığında tüm anlamını yitiren ve hemen ardından yerine yenisi gelen hedeflere erişmek için daireler çizmekten fazlasını yapmalı. Çünkü en nihayetinde vaktimiz sınırlı ve hepimiz yavaş yavaş ölüyoruz.
