Yanaklarından yaşlar süzülüyordu.

“Mücevherlerini, en sevdiği mobilayaları, hatta bir keresinde karne ile aldığı eti bile sattım –sırf kendime sigara alabilmek için,” dedi.

“Hepimiz utandığımız şeyler yaptık,” dedim.

“Sigarayı onun hatırı için bırakmazdım,” dedi Heinz.

“Hepimizin kötü alışkanlıkları var,” dedim.

“Apartmanı vuran bomba onu öldürüp beni bir motorsiklet dışında hiçbir şeysiz bıraktığında,” dedi, “karaborsacı adam motorsiklet karşılığında bana 4000 sigara vermeyi teklif etti“.

“Biliyorum,” dedim. Bunu her sarhoş olduğunda söylerdi.

“Ve bir anda sigarayı bıraktım“, dedi, “çünkü motorsikleti işte o kadar sevdim“.

“Hepimiz bir şeylere sarılıyoruz,” dedim.

“Yanlış şeylere–” dedi, “ve sarılmalara çok geç başlıyoruz. Sana, inanmak için var olan herşey içinden gerçekten inandığım tek şeyi söyleyeceğim“.

“Tamam,” dedim.

“İnsanların hepsi deli,” dedi. “Herhangi bir şeyi herhangi bir zamanda yaparlar, ve sebep arayanlara Tanrı yardımcı olsun“.

***

Kurt Vonnegut‘ın Mother Night isimli romanı, 21. bölümde bir yerler…