Üç Proje: “Yoksul”, “Evsiz” ve “Engelli”
Aslında bu yazının adı, bu günlükteki bir geleneğe hürmeten Fotoğraf Dünyasından Subjektif Haberler V olacaktı. Fakat Visura Magazin’in bu gün sonuçlanan yarışmasının kazanan projelerini gördüğümde o kadar şok oldum ki başka bir şey ile yazıyı seyreltmemeye karar verdim.
Visura Magazin, Internet üzerinde bulabileceğiniz en kaliteli fotoğraf dergilerinden bir tanesi. Fakat bu kadar büyük olduklarını bu güne değin idrak edememiştim açıkçası.
Mevzu şu: Visura bundan birkaç ay evvel bir fotoğraf yarışması duyurusu yaptı. Bizim ülkede ne zaman bir yarışma olsa altından bin türlü pislik çıkmasına alışkın olan fotoğrafçı dostlarımın diken diken olan tüyleri ;) Durun. Yarışma diyorum ama bu alışageldiğimiz fotoğraf yarışmalarından epey farklı idi aslında. Basitçe diyorlardı ki, “üzerinde çalışmakta olduğunuz bir fotoğraf projenizi gönderin, biz de size onları bitirmeniz için ekipman parası verelim, dergimizde sizin reklamınızı yapalım, vesaire“. ‘En güzel sümüklü çocuk fotoğrafını getir, ödülleri götür‘ yarışması değil yani. Sanki benim Konuk Fotoğrafçı bölümünde yapmaya çalıştığımın hem birkaç on katı hem de paralısı pullusu. İşte bu gün de kazananları açıkladılar.
Kazananları görünce önce hüzünlere gark oldum. Sonra fotoğrafa, fotoğrafçıya, insana sevgi ile doldum. Yarışmada birinci, ikinci ve üçüncü olan projelere burada birkaç fotoğraf ile yer vereceğim. Farklı sosyal olaylara farklı perspektif ve teknikler ile yaklaşmış olan bu projeler izleyiciyi insanı, hayatı, ve insan ile hayat arasındaki enteresan ilişkiyi sorgulamaya devam etmeye teşvik ediyorlar (“hanım koş meren yine entel oluyor!1“).
Peki.
***
Yarışmada birinciliği kaznanan proje Justin Maxon’a ait.
Maxon projesinde Amerika Birleşik Devletleri’nin Pennsylvania eyaletindeki Chester isimli şehirin kuytularındaki fakir yaşamı belgelemiş. Maxon’un yaratıcı bir teknik ile derinlik kazandırdığı fotoğraflara bakarken, yirmibirinci yüzyıl insanının hayatına şekil veren küresel örüntüleri düşündüm. Ayrımcılık kurbanı olanların içine düştüğü koşullar ve sonuçları ne kadar benzer. Amerika’da yaşıyor olmaları ya da Amerikalı olmaları pek bir şeyi değiştirmiyor.
Maxon giriş yazısında Chester için şöyle diyor:
Amerika’daki başkanlık seçimlerini ilk kez bir siyah kazanınca insanlar Amerika’nın ırkçılıktan arınmış bir topluma geçiş yaptığını söylediler. Eğer o başardıysa, tüm siyahlar da aynını yapabileceğini varsaydılar. Chester, Pennsylvania’da yaşayanlar için gerçek bu değil. Orada insanlar herşeyin kendilerine karşı olduğu bir ortamda büyüyorlar. Orada yer çekimi daha güçlü ve daha az bağışlayıcı. Orası çevre kirliliğinin nörolojik gelişimi etkilediği, şiddet ve suçun sıradan, fakirliğin bunaltıcı, iş bulmanın ise imkansız olduğu bir yer.
Fakir bölgeler ile sanayileşme arasında çok çirkin bir ilişki var. Fakirlerin fakir oldukları için yerleşmek zorunda kaldıkları bölgelere, şirketler tasarruf etmek için yerleşiyorlar. Beş parasız bir ailenin yanı başında, sahiplerinin zenginliğine zenginlik katan bir bacanın dumanlarının yükseliyor olmasının ironisi.
Maxton şöyle diyor giriş yazısının sonunda:
Eğer bu sokakları yürürseniz, trans halinde, konuştuğu halde sesi duyulmayan insanların yanından geçersiniz. Çocuklar görürsünüz, sığ gözler ve derin yaralar ile. Her yerde ilgisizlikten solan hayaletler…
Fotoğrafları izlerken insan ne demek istediğini daha iyi anlıyor.
 </p>
© Justin Maxon</td> </tr> </tbody> </table> Yukarıdaki fotoğrafta Rita, nişanlısı ile yatakta uzanırken rasgele bir kurşunun isabet etmesi sonucu hayatını kaybeden kız kardeşi için ağıt yakıyor. Aile ve yakınları cinayeti protesto etmek için 7 gün boyunca mahallenin etrafında yürümüşler.
|
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>
</p>