17 Ağustos depreminin bu seneki yıl dönümünden bir gün önce New Orleans’taki bir arkadaşımdan aklımdaki küçük fotoğraf projesini hayata geçirmek için yardım istemiştim. Kendisi beni kırmayıp can sıkıntıma ortak olmuş, elinden geldiğince yardım etmişti. Bu gün yardım etme sırası bendeydi, görevim ise kendisinin portre fotoğraflarını çekmekti..

Portre çekmek kolay bir iş değil. Bir-iki yıl önce bir denemem olmuştu. Fakat bu sefer geçen seferki gibi bir değil birden çok fotoğraf gerekiyordu, ki farklı farklı mecralarda farklı farklı fotoğraflar kullanılabilsindi.

Matthew bir caz müzisyeni, gerçekten süper saksafon çalıyor. Birçoklarına göre ünlü olması an meselesi (hatta John Patitucci, buradaki bir konserinden sonra bizim elemana milletin ortasında “dün gece çaldığın bardaydım, çok pis öttürüyordun dostum, tebrik ederim” demek sureti ile çok ciddi bir iltifat etti filan (Patitucci’yi tanıdığınızı varsaydım, bilmiyorsanız çok şey kaçırıyorsunuz :))).

İşler böyle olunca portre fotoğrafının da ayrı bir önemi oluyor tabi. İnsan, portrelerin üstadı Richard Avedon beyamcamız gibi istediği fotoğrafı değil, çektiği kişinin penceresinden de bakmaya çalışarak onun ihtiyacı olan fotoğrafları çekmek durumunda kalıyor. Pek keyifli bir iş olduğunu söyleyemeyeceğim. Fakat icabında çiğ tavuk bile yiyecek kapasitenin insanıyımdır.

Kendime “artık daha profesyonel ışık sistemleri ile çalışsam mı çalışmasam mı acebağ” minvalinde sorular yönelttiğim bir dönemdeyim. Fakat henüz kararımı vermiş değilim; zira doğal ışığın aşığıyım, açık havada elimde bataryalar, şemsiyeler, gridler, jeller, ışık sehpaları, mono ışık kaynakları ya da flaşlar ile dolaşmak için çok gencim (onları almak ya da asistan tutmak için ise çok fakirim). Fakat ışığa ekipman bağlamında profesyonel bir yaklaşım sergileyip sergilememe konusunda kararsız olmam doğal ışığı oradan buradan yansıtıp istediğim gibi kullanmayacağım anlamına gelmiyor tabi :)

Az sonra izleyeceğiniz fotoğrafların hepsini bir metrekareden biraz büyük bir strafor üzerine alüminyum folyo geçirmek sureti ile elde ettiğim reflektör ile sayesinde çektim. Hepsi yüzde yüz doğal ışık:




Nikon Nikkor 50mm f/1.8 lens, 100 dolar.

Ev yapımı fakir reflektörü, 1 dolar.

Genç bir caz müzisyeninin her tür profesyonel medyada kullanabileceği kalitede fotoğraflarını çekmek, paha biçilemez.